مال کنون

   آبهمن علاءالدین پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷، اگرچه متاثر از شرایط سیاسی و اجتماعی و تعطیلی نسبی فعالیت های هنری در سطح کشور و با وجود فراهم بودن شرایط و امکان ادامه فعالیت در خارج از کشور، از ادامه رسمی فعالیت های هنری اش باز ماند.

لیکن درکنار ادامه شغل معلمی، به سرودن شعر، ترانه و ساختن آهنگ و تحقیق و مطالعه در زمینه شعر و موسیقی بختیاری و فارسی ادامه داد، تا اینکه پس از سپری شدن سالها، در سال ۱۳۶۵ نخستین کاست خود را به نام "مال کنون “ با آهنگسازی و تنظیم ماهرانه استاد ”عطاء جنگوک"، آهنگساز برجسته کشور و با الهام و استفاده از برخی ترانه ها و اشعار فولکلور و بعضی سرود ه های "عبدالعلی خسروی" و نوازندگی جمعی از هنرمندان و نوازندگان مشهور و حرفه ای کشور نظیر "مسعود شناسا"، "مهدی آذرسینا"، "علینقی افشارنیا"، "حسین بهروزی نیا"، "مرتضی اعیان"و... ارایه کرد.

    مال کنون با معرفی قطعات بی کلام و بی نظیری مانند "سحرگاه کوچ" به شکل استادانه ای بامدادان "مال کنون" ونوای دلنشین نی چوپانان و طنین زنگ "زنگُل" صبحگاهان گله را مجسم میکند و یا با اجرای بی نظیرآواز "شُلیل" به زیبایی و هنرمندی هرچه تمامتر غم "دیری" و "سُحده دلی" ایلیاتی و به میان افتادن "کوه" بین عاشق و معشوق را تصویر و عاشق دردمند را به "کُنار سر رهی" که "پکَدِس نَمَنده" تشبیه و یا تجسم آرزوی دیدن و وصال یار را که به "مُرغ مِنِه حَوش" و در حال "چیدن دانه از زیر کوش" یار و یا همچون "کوگی بر چشمه سارون" و یا به "گلی زیر اَور بهارون" مجسم میکند و یا با آواز "نامدار خان" یکی از وقایع مهم حماسی-تاریخی ایل را به تصویر می کشد؛ به عنوان اثری بی نظیر، فاخر و غنی از موسیقی و شعر بختیاری از یک سو و ممتاز در موسیقی نواحی ایران از سوی دیگر مطرح و نه تنها باعث تحولی شگرف در موسیقی بختیاری گردید، بلکه بهمن علاالدین را در نقطه اوج و دست نیافتنی این عرصه قرار داد.

    بهمن علاءالدین که هیچ علاقه ای به کسب شهرت برای خود نداشت و آشکارا می کوشید ناشناس باقی بماند، در دوره جدید فعالیت رسمی خود، هرگزعلاقه ای به حضور در رسانه ها و مجامع عمومی نشان نداد و برای آنکه ناشناخته باقی بماند، آثار خود را با نام مستعار و هنری "مسعود بختیاری" منتشر نمود.

وی با وجود اینکه تا این زمان اولین و تنها خواننده محبوب و مشهور بختیاری به شمار میرفت، لیکن بدلیل شان والا و وارستگی و فرهیختگی خاص خود و همچنین طبع شهرت گریز و خلوت گزین، تا سالهای طولانی، بسیاری از طرفداران و همتباران وی نام واقعی و چهره ایشان را نمی شناختند.

حتی شاگردان وی در مدارس ایذه و اهواز نمی دانستند که مسعود بختیاری همان معلم آنها یعنی بهمن علاءالدین است.

علاء الدین با ایمان به غنا و اصالت و خصوصیت هویت بخشی موسیقی بختیاری، از نوازندگان محلی آن ،یعنی"میشکال ها" یا "توشمال ها “ به عنوان مهمترین منبع و سرچشمه های موسیقی ایل خود یاد میکرد و از آنجا که همواره برای آنها ارزش و احترام خاصی قایل بود، نه تنها اولین و شاخص ترین کاست وی یعنی”مال کنون" به آنها هدیه شد، بلکه همیشه از اینکه موسیقی محلی ایل خود و توشمال ها بعنوان میراث داران آن، همواره و بویژه در سالهای اخیرو از جمله در مراسم ها و آیین های ایلی مورد بی مهری قرار میگرفتند، اظهار تاسف می‌کرد.