هی جار

آبهمن علاءالدین (مسعود بختیاری) در سال ۱۳۷۱، اثر شاخص دیگری را به نام"هی جار" با تنظیم و آهنگ سازی "عطاء جنگوک" و با استفاده از اشعار و ملودی های ساخته شده توسط خود و برخی اشعار و ترانه های  فولکلوریک، با همراهی نی"علی حافظی" و جمع دیگری از بهترین نوازندگان کشور مانند “رضا شفعیان”، "منصور سینکی"، "افشار نیا"، "اردشیر و بیژن کامکار"، "بهروزی نیا"، "محمود فرهمند" در قالب گروه "شهرآشوب" به دوستدارا ن موسیقی بختیاری ارایه کرد.

نوشته دکتر اردشیر صالحپور  در خصوص آلبوم هی جار

   دکتر" اردشیر صالحپور" در شرحی که بر روی جلد این اثر نوشت ، آورده است علاءالدین در "هی جار" با اجرای ماهرانه تصنیف "می نا بنوش" که از اصیل ترین و قدیمی ترین آواهای بختیاری است و بعنوان اثری با ابعاد عاشقانه و تغزلی که از یک سو از عشق های پاک و بی آلایش عشایری سخن میگوید و از سوی دیگر انعکاسی از جغرافیای منطقه ای سرزمین بختیاری نظیر “کوهرنگ”، "دیمه"، “لَلَر”، "کُتُک"، و.... و موقعیت های مکانی این سرزمین مانند “پاچشمه”، "دِر"، "برافتو" و...

یا تصویر کوچ بهاره ایل در "کوگ خوانی" و با بکارگیری استادانه عبارات و اصطلاحات فراموش شده گویش بختیاری نظیر"همدرنگ" ، “تش و تنگ”، "دنگل" و... در سروده های خود که درترکیبی تازه و در عین وفاداری به اصالت های موسیقی بختیاری ساخته شده اند، موج دیگری را در موسیقی بختیاری ایجاد کرد.