ویر

سرانجام اوايل سال ۱۳۹۳ پس از کش وقوس های فراوان که گویا سرنوشت محتوم تمامی آثار مسعودبختیاری است؛که حتی پس از مرگ وی نیز دست از گریبان وی برنمی‌دارد؛ جدیدترین اثر این هنرمند فقید و محجوب و محبوب بختیاریها با نام ویر براساس نسخه‌ای از ضبط خانگی  منتشر شد.  گرچه در سطحی محدود؛ که خود حکایت دیگری است، هشت سال پس از مرگ او و به همت خانواده و پیگیری وتهیه کنندگی حسین سیفی زاده و تنظیم و آهنگسازی ارژنگ سیفی زاده،پس از برگزاری یک مراسم رونمایی باشکوه، توسط حوزه هنری منتشر شد.

دکتر فرزاد پیلتن در شرحی که بر آلبوم ویر نوشته اینگونه آورده است که این آلبوم ، نکات و ابعاد مختلفی برای بحث دارد. اولین نکته، آنچه که جلب توجه می نماید، انتشار وير بعنوان دومین اثر در دوره پس از درگذشت و درغیاب خالق این اثر و با ویژگیها و شاخص هایی است که ممکن است الزاما مطابق سلیقه این هنرمند فقید بختیاری نباشد. نکته ديگرنیزهمانندآلبوم بهيگ خانگی و آزمایشی بودن ضبط قطعات آلبوم است، که بطورطبیعی امکان قرار گرفتن این اثر را درسطح کیفی و همگام با استانداردهای رایج با برخی محدودیت ها مواجه نموده است و اگر حرفه ای بودن، همت و دلسوزی و تلاش های بی وقفه دست اندرکاران و هنرمندان همکار این اثر نبود، معلوم نبود که این آلبوم با چه کیفیتی به دست علاقمندان میرسید.

"ویر" نامی که برای این آلبوم انتخاب شده است؛ اگرچه واژه ای اصیل، آشنا و رایج  در فرهنگ لغات و واژگان گویش بختیاری است که در معنای لغوی به مفهوم "یاد" و گاهی "توجه" بکار میرود، ولی عنوانی است که نه خود استاد مسعود بختیاری، بلکه مدیر تولید این اثر(حسین سیفی زاده) که خود از دوستان نزدیک و یاران باوفای استاد بختیاری است، بگفته وی به دلیل راحتی تلفظ آن برای شنوندگان غیر بختیاری، که اتفاقا بعنوان علاقمندان وی کم هم نیستند، انتخاب شده است.

قطعات منتشرشده دراین آلبوم ١١ اثر و شامل برخی آثار فولکلور بختیاری و یا از میان ساخته های باقیمانده از مسعود بختیاری مانند: ابوالقاسم خان،کوگ نازنین، گرفکار، صیادی، کوگ خوشخون، ناسازگاری، دراو و بچیل مال است ویک قطعه دکلمه باعنوان بنگ بوو که توسط معصومه مهرعلي قرائت شد.

سارنگ سيفي زاده خواننده كردتبار نيز بعنوان همخوان در پروژه وير همكاري داشته است.

بچیل مال، ملودی اش برگرفته از ملودی های مشهور رقص بختیاری یعنی  "سه پا" بازی است و متن ترانه آن در تناسبی زیبا با آن، بچه های ایل را خطاب قرارمیدهد که بزرگ و رشید شده و وقت آن است تا دلمردگی و یاس ونومیدی رخت بر بسته و سوار بر اسب های زین کرده به میدان و کارزار زندگی آماده باشند و برای پاسداشت اصالت های قومی و نیاکانی خود فرا میخواند. بچیل مالمون سیچه زمندین…

همچنین تازگی و جذابیت شنیدن آوازهایی مانند ابوالقاسم خان و صیادی که در کارنامه هنري آبهمن جای خالی آنها احساس میشد و برای اولین بار با صدای هنرمندمحبوب بختیاریها،که با ظرافت و زیبایی بینظیر سازها بشکل هنرمندانه ای درآمیخته شده است، آنچنان شنونده راغرق روایت هایی از رویدادهایی حماسی و تاریخی میکند كه يادآور آلبوم مالكنون است.

ویر ازیک ضعف رنج میبرد و آن خانگی و آزمایشی بودن ضبط آثاراست که کیفیت صدای خواننده را تحت تاثیر قرار داده و آن را از اثری با استانداردهای استودیوی دور ساخته و گاهی نیز که درپالایش صدای خواننده، بامشکل همصدایی سازهای ضبط اولیه مواجه شده است، تولید کنندگان راناچار به استفاده از تکنیکهایی مانند بکارگیری صدای خواننده همنوا و یا پایین نگه داشتن صدای خواننده اصلی وا داشته است.

آبهمن، ابوالقاسم خان را به زیبایی هرچه تمامتر و با سبک و شیوه ای نسبتا متفاوت و خاص خود اجرا كرده و در یاد وخاطرات رشادت های یکی ازبزرگان ایل بنام ابوالقاسم خان که فرزند امیرمفخم بختیاری، همسر بی بی عظیمه بودکه برای حمایت و بازپس گیری حقوق بختیاری درزمان حکومت پهلوی قیام کرد، اما به وی خیانت شد و ناجوانمردانه به کام مرگ فرو رفت، را سر میدهد.

آواز صیادی نیز از جمله آوازهای مشهور بختیاری و قوم لر است که اگرچه ریشه و مبنای شکل گیری آن به یکی دیگر از آیین ها و سنت های ایلی یعنی شکار و دروصف تواناییهای شکارچیان ایل برمیگردد، امابتدریج بدلیل حزن انگیزبودن این سبک آوازی به سوگینه خوانی مبدل شده و بصورتی اعجاب انگیز شبیه سازی شده و در آن گاهی نیز شخصیت ها به دال و صیاد و یا غزال و پازن تشبیه شده و در سوگ جانفشانیها و یا مظلومیت و حتی گاهی رشادت های جوانمردان و بزرگان ایل در رویدادهای حماسی در پیروزی ها و حتی شکست ها استفاده شده است و...

شگفتا چه دور از ما ایستاده بود ولی صدایش چه نزدیک شنیده میشد. صدایی بر چکاد قله موسیقی ایل نشسته که به تنهایی آینه دار طلعت موسیقی بختیاری بود. گویی هنوز صدایش مرجعی یگانه برای هر نوع قیاس و رفعت است. صدایش فرهنگ مشترک ایل بود...

به راستی او پایان ناپذیر است و ایل همچنان تشنه صدای اوست. او با صدایش به ایل حرمت بخشید و فضیلت ایجاد کرد.