تاراز

استاد آبهمن علاءالدین (مسعود بختیاری)  در سال ۱۳۷۳ سومین کاست خود را مزین به نام"تاراز" که خود نام کوهی پر رمز و راز و خاطره انگیز در مسیر کوچ ایل خود ومعروف به داشتن کبک های خوش آواز بود را با استفاده از اشعار و ملودی های ساخته شده توسط خود و تک نوازی  نی "حافظی" و همراهی ضرب "محمود فرهمند“ و تنظیم استادانه استاد ”منصور قنادپور" به دوستداران خود هدیه کرد.

وی در این اثر نیز براساس ملودی ها، مقام ها و اشعار و ترانه ها وقطعاتی نظیر"چوب بازی"، “شباش”، "گله داری" بخش دیگری از فرهنگ، آداب و رسوم ایلی بختیاری را ترسیم کرده است.

در مجموع این اثر که در آن با تصنیف ها و آوازهایی مانند "کوگ تاراز" که در آن ضمن معرفی"کوگ" بعنوان پرنده مورد علاقه در ایل، شادی حزن انگیزی را که مخصوص همتباران خود است و "بی قرار" که به لحاظ ادبی از طنزهای ظریف روستایی برخوردار است و یا "آخی وای" که تجسم حسرت ها و دلتنگیهای" وارگه نشینان “گرمسیری است و یا ”ستین دل" و " هیاری" که وقایع مهمی نظیر همبستگی و سلحشوری مردان و زنان ایل را با رمزی و اعجازی که باب تازه ای به لحاظ مضمون و گام جدیدی در ادبیات آهنگین و حماسی ایل است و...

بعنوان اثری ممتاز که جدای از تازگی و تنوع شعر و موسیقی و اجرا، به لحاظ کاربرد مفاهیم فرهنگی و غنای فولکلوریک و بدلیل استفاده از اصطلاحات بکر و اصیل و نیز صراحت و صحت و سلامت دقیق گویش بعنوان منبع و مرجعی برای زبانشناسان معرفی شده است.