گل ناز دارم

تصنیف گل نازدارُم

گُلِ نازدارُم مَهِ شَوگارُم
بِیَو بِیَو که دِلُم سِیت تَنگه
نَدونُم تا کِی دِلِت چِی سَنگه
بُهار اِوِی با گُلِ گَندُم
مُو تِینا با دَردِ تو مَندُم
وِلُم کِردی با دِلِ پُر دَردُم
دِلُم خِینه دِی زِ حَرفا مَردُم

گُدی بی که با بُهار اِیام سِیچه پَه نِیایی؟
حالا دِیه باوَر اِیکنُم که تو بِی وَفایی
زِ ویرِت رَهدُم مَکُن وام چِینُو گُلِ ناز دارُم
بِیَو که بِی تو دِیه مَه رَهدِ زِ ئی شَوگارُم