مال خو (مالِ خُو)

متن آهنگ مال خو(مالِ خُو) از ابوالفضل رفیعی

مالِمون خُو مالِ بی، خُو هُمسُخَن داشت.
باد اَوُرد  اَندوه و چِر ،  غَم به دِلا کاشت.

مالِمون   شا مالِ  لُر،  وا   هُم نِشینِس.
وِی   سِتَم     دیلَغ   نِها    به  اَندِرینِس.

مالِمون   خُو مالِ بی،   وا هُمدُرُنگِس.
مَرگ اِوِی سَرچاله تَش داده شُرُنگِس.

مالِمون   وا کَدخُدا   پایار و سَر گُرد.
سَهم اِوِی شادینه رَه ، مَهنه بَرَک بُرد.

مالِمون  خُو  مالِ بی،   هونه بَراَفتَو.
باد و غِر  داده دِرِس هَرروز و هَرشَو.

مالِمون   مالِ  خُدا،   پُشتِس نِساره.
کیکِ چِر وَسته مِنِس، بَختَس نَزاره‌.

مالِمون  وا  کَدخُدا،  هونه  خُدا بی.
بادِ  شَه   زِیده  تَنَه   دَرد و جُدایی.

مالِمون   نومِ  خُدا،  گَپ  سَردیاری.
غِرنَوی داده غِرِس، مِن هَرسِ زاری.

اِی خُدا  خُو  کِرده اي،  مالِ لُرونه.
بادِ شَه،  غِرنَو  سِتَم،  کَنده  بُهونه.

مالِمون   داره هَنی  تَش واره  پاری‌.
کِی وِنو   وا  کَدخُدا،  تی رَه  هَیاری‌.

ترجمه متن شعر آهنگ مال خو(مالِ خُو) از ابوالفضل رفیعی

مال : مکان زندگی خانه
چِر : شیون زاری
دیلغ : دود و آتش خانمان سوز
همدرنگ : همنشین همصحبت
شرنگ

خانه ی ما خوبترین خانه بود. خوبترین همسخن را داشت.
باد آمد با اندوه و شیون، غم در دلها کاشت.

خانه ی ما، شاه خانه ی لر، با همنشین و همراهانش.
ستم آمد با آتش و دود به درونش رخنه کرد.

خانه ی ما خوبترین خانه بود با همراه و همدمش.
مرگ آمد بر روی آتشدان، به او هشدار مردن داد.

خانه ی ما با کدخدایش استوار و بربلندی بود.
ترس و تهدید آمد، شادی رفت، ماه را دزد برد.

خانه ی ما بهترین خانه و رو به آفتاب بود.
باد و طوفان آمد هرروز و هرشب آنرا تاب داد‌.

خانه ی ما خانه ی خدا، پشتش به سایه ی کوه‌.
شیون و زاری درونش رخنه کرد، سرنوشتش زار و نالان شد.

خانه ی ما با کدخدایش، خانه خدا بود.
بادِ سیاه با درد و جدایی بر آن دوده سیاه زرد.

خانه ی ما مورد تحسین خدا، بزرگ و نام آشنا بود.
گربادی آمد و چرخاندش درون اشک و زاری.

ای خدا بهترین آفریده ات، خانه ی لرهاست.
باد سیاه، گرباد ستم، سیاه چادرش را کنده است.

خانه ی ما هنوز دارد آتش سرزمین و اتراقگاه سالهای گذشته را.
کدبانو و کدخدا چشم به راه همیاری هستند.