دل اشکنده

تصنیف دل اشکنده

دلم اِشکَنده‌ی ای روزِگاره
چُنُو اِشکَسته که دِی تو نداره
بَسی که آرِموناس رَه به کُوری
گمونُم وا کسی دِی ساز نیاره

بَسی که خَسته از دوش و پَریرُم
نُومِ خوم هم دِیه رَهده زِ ویرُم
چُنُو بی هُمدُرُنگی تَهل و لِیشه
که گُوی حارِ غَشِ حُشکِ کَویرُم

نَیُوفتا دِی تِیام بِت ای زَمونه
چه دیدُم غِیر غَم زِت ای زَمونه
چه کِردی که شَو و رُو خَوو ندارن
گرفگارونِ دَردِت ای زَمونه

بِنَه دُنیا چِطَو دَنگ اِیدراره
ُخُونِ هر رُو به یَهَ رَنگ اِیدراره
سَرِ ناسازِگاری داره وامُون
ولا خِین زِ دلِ سَنگ اِیدراره

پَریشونُم پَریشُونِ زَمونه
تَشی اُفتا مِنه جُون زَمونه
نَدیده هیچ کَسی زِس مِهرَونی
هَوار از چَنگ و دَندونه زَمونه

ولا دِی کُه گِرِم اِز کارِ دُنیا
کَدُم خِیرده به زِیرِ بارِ دُنیا
نداره چَشم و رِی وا آدِمیزاد
به دَستِ کِینه نَم اَوسارِ دُنیا