بالنده

متن شعر و دکلمه بالنده از کورش دورکی

سروده با نام پرندگان در بختیاری

کُلکَمَر   ناله  کُنه    تا کَوگ  اِخونه.
شَهتَپی  به بالِ  اَو  هَرسِس رَوونه.

سینه سُر هین به دِله،  مُرده کَموتَر.
سینه زَرد اَشنیده درد،  اَر نیزَنه پَر.

نیرِوِن  مِن  آسِمون ،   شاراز و  آلو.
هُمنِشین  وابیدِنه   شَوگَرد  و  آشو.

دیدُمَک، گاچارنِ دی سَر دارِ بی بَرگ.
چِر زَنه  که بازِنَک   تی به رَهه مَرگ.

گَردِنه   لیلَغ چُوی   وابی  سَرِ  پوک.
نیوَنه   باری  به رَه    مالِ پِرِشتوک.

کُلدُز و   سُهرَک به خَو، بیراز و بیوار.
سَوزَکی   لَولَو  کُنه   ری  هار و پیوار.

تِردِنی شونه به سَر، سَرپِرک و بالِس.
تَش نِها   تا  که  هِزار   اَشنه  بَلالِس.

غُم خُرِن دال و تُهی سی کَوگِ پوری.
که  هَنی‌   دیر اَز  کَغا   نیهَنده زوری.

دارِکو   جُسته  کَلا   گَرده  مِنه لیک.
دیدِسه  که  نُک زنه  هینه  کَلاجیک.

کَوگِ دَر دُندال اِگو سَر لاشه بِنگِشت.
سار اِگو تَش به دِلِس وابیده اَنگِشت.

مُرغ اَوی   دیری  کُنه ،  نیره مِنه اَو.
کیک و چِر   ماهی دِرار  آبیده غِرنَو.

تا دُنُک   وا کوکُوَنگ   اَشنینه دُندال.
روز و شَو واسَر زَنِن سی تیلِ فِرنال.

بَنگ  اِیا   فاتولَکُم،   هین  به تیامه.
هَر کُجه   بال  اِزَنُم   زِندون  نیامه.

اِی هُما    ناله  مَکُن    وا  کورِکورَک.
سایه وَن‌   بالا سَرِ   کوروشِ دورَک.

کیک و چِر : شیون زاری
پوک : پتک
بیراز : سرگردان 
بیوار : غریب
لَولَو : لغض با گریه آرام، شکایت
پیوار : خس و خاشاک
تِردِنیدن : سوزاندن پر روی آتش
لیک : کنج گوشه ی مخفی
اَنگِشت : زغال
غِرنَو : گرداب
دندال : آواز سوگ
فِرنال : نوزاد پرنده هنگام اولین پرواز