هار

متن شعر و دکلمه هار از کورش دورکی

سروده با نام درخت بوته گیاهان خاردار
 

ریکَشی  به ری دِلُم  زِی هارِ گینه.
هارِزول  اَشنی غَمُم،  بیراز اِکینه.

هارِ شَه  به دِل تِکه،  تا که بِمیرُم.
لیله سُر وا هارِ دِر، مَنده به ویرُم.

سیسِتِن مِن تی رِوه  وا هارِ تیزِس.
دَردِ دِل  وا چِر بَرُم، تِی هارِ تِنگِس.

چِر زَنه  هارِ زِرِشک  اَشنی مَتیزه.
ری  دِلُم،   مِنجا  تیا،   هارِ  تَپیزه.

جا وَنُم سی شَوخَوُم ری هارِ کَنگَر.
اَرزِنی وا هارِ شَه،  یان بِم زَنِن سَر.

لَوکه اي  مِن دِل زَنُم وا هارِ پَرزین.
چارِغِر   تُنگو زَنُم   تا لِف زَنه هین.

هُمنِشین  روز و  شَوُم   هارِ دِراله.
هارِ زَرد  اَفتَونِ دی،  زِیده به گاله‌.

اِی خُدا  هارِ سه کُت  به دِل تِکِسته.
ری زَوون وَسته دِرِن، جونُم کِپِسته.

تیدَره   زِیدُم  به گِل،  هینَو به نیام.
کَشکِلا  هارِس تِکه   به تیگ و تیام.

تیله خرس آبیدِ رَش، سی بَختِ زارُم.
ری اَنار    آبیده  شَه،    تا  وی  دیارُم‌.

اِی کُنار، اِی ساوِری سی یار و دُشمِن.
غَم نِها    تَش به دِلُم    وا هارِ کُرچِن.

بیراز  : سرگردان آواره
اکینه : بلند شیون و زاری میکند
تِکِستن : فرو رفتن
دِر : زبر
چِر : شیون زاری
متیزه : حکایت رمان داستان
لوکه : آلاچیق
چارغر : چهار سمت
لِف : بارش شدید
کِپستن : از نفس افتادن
رَش : خاکستری مایل به سیاه
دیار : آشکار هویدا، ظاهر شدن بالای سر
ساوری : سایبان

نام درخت گیاه یا بوته های خاردار
گینه، هارزول، هار شه، هار زرد، لیله سر
سیستن، تنگس، زرشک، تپیزه، کنگر، کنار
ارزن، پرزین، تنگو، دراله، سه کت، کرچن
درن، تیدره، کشکلا، تیله خرسی، انار